Halverwege de jaren negentig was hij al eens jeugdtrainer bij Spartaan’20 en na omzwervingen langs clubs als Sparta, Barendrecht, CVC Reeuwijk, Alexandria’66 en Nieuwerkerk en een periode bij de KNVB streek hij vier seizoenen geleden weer neer bij de club aan de Oldegaarde, als hoofdtrainer ditmaal. We zijn nu vier en een half seizoen verder en de inmiddels 47-jarige Omar Khan is nog steeds trainer van Spartaan’20, sterker nog; vorige week kwam hij met het bestuur van de club overeen er nog een jaar aan vast te plakken.
Waarom hij zich wederom verbindt aan Spartaan’20, wat de club voor hem betekent en hoe hij als trainer in elkaar steekt, dat willen we graag van hem weten. Vooraf aan de laatste oefenwedstrijd van zijn elftal, afgelopen zaterdag tegen Jong Dordrecht, heeft hij ons bereidwillig te woord gestaan.
Laten we bij het begin beginnen: hoe en waarom werd je trainer van Spartaan’20? Was dat de eerste club waar je hoofdtrainer werd?
Omar: ‘Nee. Ik was eerder al hoofdtrainer geweest bij CVC Reeuwijk en drie seizoenen bij Alexandria’66, de club waar ik als kind met voetballen begonnen was. Dat zelf voetballen duurde trouwens niet lang, want een zware voorstekruisbandblessure maakte er een abrupt einde aan. Een jaar of 21 was ik toen. Ik zat toen op het CIOS in Goes. Dan maar trainer worden, dacht ik, want ik was inmiddels wel flink besmet met de bacil voetbal. Bij Alexandria ben ik begonnen als jeugdtrainer en ik vond het zo leuk dat ik op een gegeven moment bij de KNVB binnenstapte, dat destijds bij mij om de hoek een kantoortje had. ‘Kan ik bij de KNVB geen cursussen volgen om me verder te bekwamen in de voetballerij’, zo vroeg ik. Mijn bezoek resulteerde in een cursus jeugdcoördinator, die ik ging volgen. Van het een kwam het ander. Toen ik het CIOS afgerond had, bezat ik al Oefenmeester III, later heb ik nog andere licenties behaald, tot Oefenmeester I aan toe. Dat heet nu UEFA A. Die opleiding deed ik nog in de guldentijd. Het kostte toen al aardig wat centen om die cursus te doen, maar gelukkig nog niet zoveel als nu, haha. Ik ben ook jeugdtrainer geweest bij Spartaan’20. Philip Scheffer had me daarvoor warm gemaakt. Ik ging bij in 1996 Spartaan de C1 doen en dat was heel leuk. We speelden op een hoog niveau, tegen de C1-elftallen van ADO, Feyenoord en FC Utrecht onder meer.’
Je hebt ook bij Sparta en bij de KNVB gezeten.
Omar: ‘Als jeugdtrainer inderdaad. Ik heb zowel bij Sparta als bij de KNVB heel veel geleerd. Dat de organisatie zowel op het veld als daar buiten heel belangrijk is. Dat afspraken die daarover gemaakt zijn altijd nagekomen moeten worden, want dat zijn de basisvoorwaarden om als team optimaal te presteren. Bij Sparta hadden we fantastische lichtingen. In mijn jeugdelftallen zaten spelers als Lerin Duarte, Georginio Wijnaldum, Kevin Strootman, Marten de Roon en Nick Viergever. Bij de KNVB was ik vijf jaar regiocoach en docent, maar het ging steeds meer kriebelen om hoofdtrainer te worden. Die kans kreeg ik bij CVC Reeuwijk en later bij Alexandria’66 en Nieuwerkerk. En nu ben ik voor het vierde seizoen trainer bij Spartaan’20. De vorige trainer Gokhan Akgoz was een jaar eerder met Spartaan’20 gepromoveerd naar de eerste klasse, maar bezat de papieren niet om op dat niveau trainer te zijn. Het ene dispensatiejaar is hij nog wel trainer geweest, maar hij maakte mij er op attent dat zijn baan vrij ging komen.’
Zo streek je weer neer bij Spartaan’20. Wat trof je bij de club aan?
Omar: ‘Spartaan’20 is een hele mooie club. Dat had ik in mijn eerste periode bij die club al ervaren. Het mooie was dat toen ik hier in 2018 trainer werd met mensen te maken kreeg die ik in mijn eerste periode ook al meemaakte. Ferry Gommers bijvoorbeeld. Die was toen mijn grensrechter en dat is hij nu bij het eerste nog altijd. Of Ricardo Willemse, die was toen elftalleider en doet nu nog altijd dingetjes rond de selectie. En Maikel van Pul. Destijds ook een jeugdtrainer, nu hoofd opleidingen. En zo zijn er nog veel mensen. Dat is het mooie van Spartaan’20, dat is echt de kracht van deze club. Het eerste elftal was onder leiding van Gokhan Akgoz naar de eerste klasse gepromoveerd en had zich weten te handhaven. Toen ik als trainer Gokhan opgevolgd was, trof ik een selectie aan met een aantal jongens die als jeugdspeler al bij Spartaan’20 hadden gevoetbald. In overleg met de club was het de bedoeling om die lijn door te trekken. Ons streven was om het niveau verder uit te bouwen met nog meer zelf opgeleide spelers. Voetballen bij ons in het eerste elftal moest voor jeugdspelers aantrekkelijker worden.’
We zijn inmiddels dik vier jaar verder. Heeft het streven van de club en van jou het gewenste resultaat opgeleverd?
Omar: ‘Jazeker. We kijken echt nog wel verder dan onze neus lang is, we halen spelers nog wel eens over om bij Spartaan’20 te komen voetballen, zoals Talib Azaroiali, die van Berkel is gekomen, maar de selectie bestaat nu voor het overgrote deel uit zelf opgeleide spelers. En dat is de laatste paar jaar alleen maar beter geworden, zeker omdat er inmiddels ook een Onder 21 team is, dat tegen BVO’s als VVV Venlo, Fortuna Sittard en Go Ahead speelt en waardoor we spelers langer aan ons weten te binden.’
Maar als je zwart-wit denkt, dan zijn alle voetballers die bij Spartaan’20 in het eerste elftal gaan voetballen niet goed genoeg voor een hoger spelende vereniging of voor een BVO, terwijl ze bij Spartaan’20 de jeugd wel hebben doorlopen om die stap te zetten. Maak je als trainer van het eerste elftal dan niet veel teleurgestelde spelers mee?
Omar: ‘Dat valt wel mee. Natuurlijk heeft elk spelertje bij ons in de jeugdopleiding niet als eerste doelstelling om in het eerste elftal van Spartaan’20 terecht te komen. Iedereen wil die overstap naar een BVO of clubs als Barendrecht, Capelle of Excelsior Maassluis maken. Als ze die stap niet konden doen, vertrokken ze hier vroeger toch naar hoger spelende amateurclubs omdat ze dachten dat ze daar wedstrijden gingen spelen. Maar die stap bleek voor veel voetballers te groot. In gesprekken die ik altijd voer met jongens die erbij komen houd ik ze altijd voor dat het eerste elftal van Spartaan’20 ook in de picture staat. Als ze daar uitblinken, komen die clubs toch wel. En dan is zo’n stap voor hen beter, want als een hoger spelende club je wil hebben, dan is de kans groot dat je daar wel gaat spelen. Elk seizoen gaat dat besef bij spelers die de jeugdopleiding afgesloten hebben meer en meer landen. Ze zien echt wel dat voetballen in de eerste klasse niet verkeerd is en dat een plek in de hoofdklasse voor Spartaan’20 zeker tot de mogelijkheden behoort. En dan staan ze als voetballers ook in de picture en kunnen ze hun gewenste stap hogerop mogelijk alsnog maken.’
Is het eerste elftal van Spartaan’20 dan niet een duiventil, van steeds vertrekkende voetballers en telkens weer een nieuwe aanwas vanuit de jeugd?
Omar: ‘Ook dat valt reuze mee. Een duiventil is het hier allang niet meer. Jongens die vanuit de jeugd overgekomen zijn blijven nu. Ja, elk jaar komen er jongens bij vanuit de jeugd, of vanuit de Onder21. Van dat elftal schuiven straks 8, 9 jongens door, dus het zal knokken worden om een plekkie. Dat is alleen maar goed, want uiteindelijk willen we met Spartaan’20 op een hoger niveau gaan voetballen.’
Hoe kan je als Spartaan’20 jongens van het eerste elftal aan je binden? Welke rol speel jij daar als trainer in.
Omar: ‘Door samen met de andere mensen van de staf ervoor te zorgen dat de randvoorwaarden perfect geregeld zijn.’
Geef eens een paar voorbeelden.
Omar: ‘Ik vind dat alles goed geregeld moet zijn. Shirtjes worden na elke training en wedstrijd op de club gewassen, elke maand is er een hapje eten. Deze winter gaan we met Trainingskampen.nl naar Torremolinos in Spanje. Spelers van het eerste elftal kunnen gratis gebruik maken van de sportschool op ons complex. Als je die randvoorwaarden goed voor elkaar hebt, kun je spelers ook aan je binden. Daar ben ik van overtuigd. Bovendien zien spelers in dat we hier ook op niveau voetballen.’
De club stapt na dit seizoen over van de zondag naar de zaterdag. Wat vind je daarvan?
Omar: ‘Ik vind dat bijzonder leuk. Het is een van de redenen geweest dat ik mijn contract verlengd heb. Spelen in de eerste klasse op zaterdag, met heel veel goede ploegen in de nabije omgeving beschouw ik als een enorme uitdaging. Ik kijk daar echt naar uit. Dan hoeven we niet meer naar DOSKO in Bergen op Zoom of naar WRW in Sint-Willibrord. Met die clubs is niks mis mee, maar ze spreken voor voetballers en supporters toch minder aan dan clubs als RVVH, Xerxes, Nieuw-Lekkerland, Oranje Wit, BVCB, Neptunus Schiebroek, Nieuwenhoorn of Brielle.’
Je zei daarstraks dat organisatie op en naast het veld belangrijk is. Leg eens uit hoe je dat als trainer in de hand hebt.
Omar: ‘Het gaat om de afspraken die je met elkaar gemaakt hebt, zowel op het veld als daar buiten. Dat betekent bijvoorbeeld dat spelers en stafleden op tijd moeten komen als er gevoetbald of getraind wordt. Niet alleen op tijd op de club, maar ook op tijd in de kleedkamer of bij de wedstrijdbespreking. Het irriteert mij als er spelers een paar minuten te laat zijn, of als er eentje na een behandeling bij de verzorger te laat aanschuift bij de wedstrijdbespreking. Ja, dan kan ik wel moeilijk doen, want zoiets stoort me enorm. Ik zeg daar altijd iets van. Je doet de dingen met elkaar en dat begint met het naleven van deze afspraken. Ook binnen het veld geldt dat. Dan moeten de spelers doen wat afgesproken is, vooral bij corners of vrije trappen. Maar ook in andere spelsituaties. Afspraken moeten nagekomen worden. Bovendien moet je elkaar helpen op het veld. Dit alles komt de prestaties ten goede. Promoveren kunnen we dit jaar helaas niet, omdat we overstappen naar de zaterdag. Het enige wat we moeten doen is hoe dan ook onze plek in de eerste klasse veilig stellen, maar dat gaat wel lukken. We hebben een goede ploeg, hoewel je als trainer niet snel tevreden bent. Het kan namelijk altijd beter. Maar het is goed werken hier, hoor. Ik ga altijd met veel plezier en met grote zin naar de club.’
